ਨੈਣਾਂ ਨੂੰ ਜੇ ਗੱਲ ਸਮਝ ਆਉਂਦੀ ਨੈਣਾਂ ਦੀ

ਨੈਣਾਂ ਨੂੰ ਜੇ ਗੱਲ ਸਮਝ ਆਉਂਦੀ ਨੈਣਾਂ ਦੀ

ਬਾਤ ਕਦੇ ਨਾ ਪੈਂਦੀ ਚਾਨਿਆਂ ਵੈਣਾਂ ਦੀ

ਹਰ ਕੋਈ ਕਹਿੰਦਾ ਮੈਂ ਤਾਂ ਯਾਰੋ ਮੁੱਛ ਰੱਖੀ

ਹਰ ਕੋਈ ਕਹਿੰਦਾ ਮੈਂ ਤਾਂ ਯਾਰੋ ਮੁੱਛ ਰੱਖੀ, ਕਿਸੇ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਚ ਡਿੱਗਿਆ ਨਹੀਂ, ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦਾ
ਪਰ ਮੁੱਛਾਂ ਨਾਲੋਂ ਇੱਜ਼ਤਾਂ ਦਾ ਮੁੱਲ ਵੱਧ ਹੁੰਦਾ, ਮੈਂ ਨ੍ਹੀਂ ਕਹਿੰਦਾ 'ਚਾਨਿਆ' ਇਹ ਤਾਂ ਜੱਗ ਕਹਿੰਦਾ 

ਚੱਲ ਇਕ ਗੱਲ ਤਾਂ ਸਾਂਝੀ ਆ ਰੱਬਾ
ਰਹਿਣਾ ਮੈ ਵੀ ਨਹੀਂ ਜਿਹਨੇ ਸਦਾ ਦੁੱਖ ਹੀ ਕੱਟੇ ਆ
ਰਹਿਣਾ ਉਹਨੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਜਿਹਨੇ ਸਦਾ ਸੁੱਖ ਹੀ ਵੱਟੇ ਆ

ਤੂੰ ਆਖਰ ਨਹੀਂ ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਨਾਂ ਹੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਹੈਂ,
ਤੂੰ ਤੇ ਕਾਦਰ ਦੀ ਕੁਦਰਤ ਦੀ ਇਕ ਨੰਨ੍ਹੀਂ ਜਿਹੀ ਝਾਤ ਹੈਂ।
ਭਰਮ ਹੈ ਕੋਰਾ ਤੈਨੂੰ ਕਿ ਤੇਰੇ ਬਿਨ ਪੱਤਾ ਹਿੱਲ ਸਕਦਾ ਨਹੀਂ,
ਤੂੰ ਤੇ ਭੋਲਿਆ ਖੁਦ ਅਦਿੱਖ ਸ਼ਕਤੀ ਦੀ ਕਰਾਮਾਤ ਹੈਂ।
ਤੋੜ ਤੋੜ ਸੁੱਟਦੈਂ ਸਭ ਨੂੰ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਹੰਕਾਰ ਦੇ ਘੋੜੇ 'ਤੇ,
ਸਿਖਰ ਦੁਪਿਹਰ ਸਮਝ ਰਿਹੈਂ ਪਰ ਤੂੰ ਤੇ ਕਾਲੀ ਰਾਤ ਹੈਂ।
ਮਹਿਕਾ ਰਿਹੈਂ ਦੇਹੀ ਨੂੰ ਤੂੰ ਚਾਨਿਆਂ ਅਤਰ ਫੁਲੇਲਾਂ ਨਾਲ,
ਭੁੱਲ ਗਿਐਂ ਕਿ ਕਿਸ ਦੀ ਮਿਹਰ ਨਾਲ ਤੱਕ ਰਿਹੈਂ ਪ੍ਰਭਾਤ ਹੈਂ।

ਦਿਲ ਕਿਸੇ ਦਾ ਤੋਡ਼ਨ ਵਾਲਾ ਸੁਖ ਕਦੇ ਨਾ ਮਾਣੇ

ਦਿਲ ਕਿਸੇ ਦਾ ਤੋੜਨ ਵਾਲਾ ਸੁਖ ਕਦੇ ਨਾ ਮਾਣੇ
ਟੁੱਟੇ ਦਿਲ ਵਾਲੇ ਨੇ ਪਤਾ ਨੀ ਕਦ ਤੱਕ ਧੱਕੇ ਖਾਣੇ
ਦਿਲ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਬੜੇ ਅਵੱਲੇ ਜਾਣ ਨਾ ਕਦੇ ਕਚਿਹਰੀ
ਇਹ ਦਾ ਹੱਲ ਤਾਂ ਸੱਚ ਮੈਂ ਦੱਸਾਂ ਉਪਰ ਵਾਲਾ ਹੀ ਜਾਣੇ
ਤੋੜ ਕੇ ਦਿਲ ਜੋ ਖੁਸ਼ੀ ਮਨਾਉਂਦਾ ਵੱਡਾ ਖੁਦ ਨੂੰ ਸਮਝੇ 
ਉਹ ਨੀ ਜਾਣਦਾ ਰੱਬ ਨੇ ਰੱਖਣਾ ਉਹਨੂੰ ਕਿਹੜੇ ਭਾਣੇ
ਸਦਾ ਬਹਾਨੇ ਲੱਭਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਜੋ ਤੋੜਨ ਦੇ ਲਈ ਯਾਰੀ
ਦਿਲ ਦੇ ਹੁੰਦੇ ਖੋਟੇ ਤੇ ਉਹ ਰੂਹ ਦੇ ਹੁੰਦੇ ਕਾਣੇ
ਮੌਤੋਂ ਚੰਦਰਾ ਟੁੱਟਾ ਦਿਲ ਹੁੰਦਾ ਜਿਹਨੂੰ ਨਾ ਆਵੇ ਧਰਵਾਸ
ਚਾਨਿਆਂ ਜਿਹੜਾ ਦਿਲ ਤੋੜਦਾ ਨਾ ਗਾਵੇ ਕਦੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਗਾਣੇ

ਪਿਆਰ ਦੀ ਸਜ਼ਾ

##############
ਜੇ ਮੈਨੂੰ ਤੜਪਾਉਣ ਵਿਚ ਹੀ ਸੱਜਣਾ ਤੈਨੂੰ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਮਜ਼ਾ
ਤਾਂ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਤਿਆਰ ਹਾਂ ਝੱਲਣ ਲਈ ਪਿਆਰ ਦੀ ਸਜ਼ਾ
###‪#‎ਅਜਮੇਰ‬ ਚਾਨਾ####

ਲਾ ਗਮਾਂ ਦੇ ਸਮੁੰਦਰਾਂ 'ਚ ਸੋਚਾਂ ਦੀਆਂ ਤਾਰੀਆਂ

ਲਾ ਗਮਾਂ ਦੇ ਸਮੁੰਦਰਾਂ 'ਚ ਸੋਚਾਂ ਦੀਆਂ ਤਾਰੀਆਂ
ਦੁੱਖਾਂ ਨੂੰ ਮੈ ਗਟ ਗਟ ਪੀ ਲਵਾਂ
ਜਿਹੜੇ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਸੱਧਰਾਂ ਪਛਾਣਦੇ
ਉਹਨਾਂ ਯਾਰਾਂ ਨਾਲ ਜਿੰਦਗੀ ਮੈਂ ਜੀ ਲਵਾਂ
ਛੱਡ ਗਏ ਜੋ ਔਖੇ ਵੇਲੇ ਕੰਡਿਆਲੇ ਰਾਹਾਂ ਵਿਚ
ਉਹਨਾਂ 'ਸੱਜਣਾ ਪਿਆਰਿਆਂ' ਨੂੰ ਕੀ ਕਵਾਂ
ਪੁੱੱਛੀ ਜਾਵੇ ਵਾਰ ਵਾਰ ਚਾਨੇ ਨੂੰ ਨਾ ਦੱਸਿਆ  
ਪਰ ਉਹ ਜਾਣ ਗਿਆ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੀ ਰਵਾਂ
ਮੇਰੇ ਦੁੱਖ ਵਿਚ ਜੋ ਝੱਲਦੇ ਨੇ ਦੁੱਖ ਮੇਰਾ, 
ਕਿਥੇ ਉਹਨਾਂ ਯਾਰਾਂ ਦਾ ਮੈਂ ਦੇਣ ਦੇਵਾਂ
ਜਿਹੜੇ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਸੱਧਰਾਂ ਪਛਾਣਦੇ
ਉਹਨਾਂ ਯਾਰਾਂ ਨਾਲ ਜਿੰਦਗੀ ਮੈਂ ਜੀ ਲਵਾਂ

ਕੋਈ ਨਸ਼ਾ ਸਦੀਵੀ ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਮਜ਼ਾ ਸਦੀਵੀ ਨਹੀਂ,
ਬਸ ਇਕੋ ਇਕ ਸਦੀਵੀ ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਵੇ ਸੱਜਣਾਂ।
ਭਾਵੇਂ ਤੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸਾਡੀ ਅੱਜ ਪ੍ਰਤੀਕ ਕੋਈ
ਆਵਾਂਗੇ ਤੈਨੂੰ ਯਾਦ ਜਾਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਵੇ ਸੱਜਣਾਂ।
ਤੂੰ ਰਹਿ ਵਸਦਾ ਹੱਸਦਾ ਮਾਣੇ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਖੇੜੇ,
ਭਾਵੇਂ ਅਸੀਂ ਹੋ ਗਏ ਹਾਂ ਬਰਬਾਦ ਵੇ ਸੱਜਣਾਂ।
ਨਹੀਂ ਚੰਗਾ ਲੱਗਦਾ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿਚ ਕੁਝ ਵੀ,
ਬੱਸ ਵਿਛੋੜੇ ਦਾ ਲੈ ਰਹੇ ਹਾਂ ਸਵਾਦ ਵੇ ਸੱਜਣਾਂ।
ਖੱਟ ਲਈ ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਬਦਨਾਮੀ ਹਰ ਪੱਖੋਂ,
ਪਰ ਤੈਨੂੰ ਤਾਂ ਮਿਲ ਰਹੀ ਹੈ ਦਾਦ ਵੇ ਸੱਜਣਾਂ।
ਰੁਕ ਜਾਵੇ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਦੋਂ ਧੜਕਣ ਦਿਲ ਦੀ,
ਕਦੋਂ ਵੱਜ ਜਾਵੇ ਅੰਤਿਮ ਸ਼ੰਖ ਨਾਦ ਵੇ ਸੱਜਣਾਂ।
ਮੰਗਵੇਂ ਖਿੱਚ ਰਿਹਾ 'ਚਾਨਾ' ਸਾਹ ਟਾਵੇਂ ਟਾਵੇਂ, 
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਦੋਂ ਫੱਟਾ ਖਿੱਚ ਦੇਵੇ ਜੱਲਾਦ ਵੇ ਸੱਜਣਾਂ। 

ਮੈਂ ਲੋਹ ਕੁੱਟ ਦਾ ਪੁੱਤ ਹਾਂ

ਮੈਂ ਲੋਹ ਕੁੱਟ ਦਾ ਪੁੱਤ ਹਾਂ

ਮੈਂ ਦੇਖਿਆ ਹੈ

ਆਪਣੇ ਬਾਬੇ ਨੂੰ

ਆਪਣੇ ਬਾਪੂ ਨੂੰ

ਲ਼ੋਹੇ ’ਚੋਂ ਰੋਟੀ ਕੱਢਦਿਆਂ ਨੂੰ

ਮੈਂ ਰੋ ਪੈਣਾ

ਮੈਂ ਡਰ ਜਾਣਾ

ਜਦ ਕਦੇ

ਹਥੌੜਾ ਮੇਰੇ ਬਾਪੂ ਦੇ

ਹੱਥ ਤੇ ਲੱਗ ਜਾਣਾ

ਮੈਂ ਸਹਿਮ ਜਾਣਾ

ਮੈਂ ਕੰਬ ਜਾਣਾ

ਜਦ ਮੇਰੇ ਬਾਪੂ ਨੇ

ਦਰਦ ਨਾਲ 'ਸੀ' ਕਹਿਣਾ

ਮੈਂ ਬਾਲ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਦੇਖਣਾ, 

ਉਹਦੇ ਹੱਥ ਵਿਚੋਂ ਖੁੂਨ ਦਾ ਤੁਪਕਾ

ਅਹਿਰਨ ਕੋਲ ਪਈ ਰੇਤ ਦੇ ਉਤੇ ਡਿਗਦਾ

ਮੈਂ ਬਾਲ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਦੇਖਣਾ, 

ਉਹਦੇ ਮੱਥੇ ਤੋਂ ਪਸੀਨੇ ਦਾ ਤੁਪਕਾ

ਅਹਿਰਨ ਕੋਲ ਪਈ ਰੇਤ ਦੇ ਉਤੇ ਡਿਗਦਾ

ਮੈਂ ਬਾਲ ਮਨ ਨਾਲ ਸੋਚਣਾ,

ਸ਼ਾਇਦ.........

ਇਹਨੂੰ ਹੀ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ

ਖੂਨ ਪਸੀਨੇ ਦੀ ਕਮਾਈ

                        -ਅਜਮੇਰ ਸਿੰਘ ਚਾਨਾ

ਧੋਖਾ

ਧੋਖਾ
ਰੋਜ਼ਾਨਾ 'ਜਗ ਬਾਣੀ' ਵਿਚ ਮਿਤੀ 05 ਮਈ 2016 ਨੂੰ ਛਪੀ ਕਹਾਣੀ
-ਅਜਮੇਰ ਸਿੰਘ ਚਾਨਾ

ਬਲਿਹਾਰ ਸਿੰਘ ਅੱਜ ਅਮਰੀਕਾ ਦਾ ਕਾਮਯਾਬ ਬਿਜ਼ਨਸਮੈਨ ਬਣ ਚੁੱਕਾ ਸੀ।ਨਿਊਯਾਰਕ ਵਿਚ ਉਸਦਾ ਗਰੌਸਰੀ ਸਟੋਰ ਇਕ ਬ੍ਰਾਂਡ ਮੰਨਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਤੇ ਹੁਣ ਉਹ ਇਸ ਵਿਚ ਵਾਧਾ ਕਰਨ ਦੀ ਸੋਚ ਰੱਖਦਾ ਹੋਇਆ ਆਪਣੇ ਬ੍ਰਾਂਡ ਦੀ ਲੜੀ ਚਲਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਬੜੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅੱਜ ਉਹ ਇੰਡੀਆ ਜਾਣ ਦੇ ਹਰ ਪੱਖੋਂ ਕਾਬਲ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਪਰ ਜਾਣਾ ਉਸਨੂੰ ਬਹੁਤ ਹੀ ਔਖੇ ਪਲਾਂ ਲਈ ਪੈ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਤਾਂ ਚਿਰਾਂ ਦਾ ਪੂਰਾ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਤੇ ਬੇਬੇ ਆਖਰੀ ਸਾਹਾਂ ਤੇ ਸੀ।ਬਾਪੂ ਦੀ ਮੌਤ ਵੇਲੇ ਤਾਂ ਉਹ ਕਾਗਜ਼ਾਂ ਪੱਤਰਾਂ ਦੀ ਘਾਟ ਕਰਕੇ ਜਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸਕਾ। ਖੈਰ ਹੁਣ ਉਸ ਕੋਲ ਸਾਰੇ ਕਾਗਜ਼ ਪੱਤਰ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਿਰ ਤੇ ਉਹ ਉਡਾਰੀ ਮਾਰ ਕੇ ਪੰਜਾਬ ਵਿਚ ਚਿਰਾਂ ਤੋਂ ਵਿਛੜੇ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਅਤੇ ਸਕੇ ਸਬੰਧੀਆਂ ਨੂੰ ਮਿਲ ਸਕਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਦਾ ਆਖਰੀ ਵਾਰ ਮੂੰਹ ਵੇਖ ਸਕਦਾ ਸੀ।ਉਹ ਯਾਦਾਂ ਵਿਚ ਗੁਆਚਿਆ ਸੋਚਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਉਸਦੇ ਮਾਮੇ ਨੇ ਏਜੰਟ ਕੋਲ ਗਰੰਟੀ ਭਰ ਕੇ ਉਸਨੂੰ ਇਟਲੀ ਲਈ ਤੋਰਿਆ ਸੀ, ਕਿਵੇਂ ਉਹ ਹਾਲੈਂਡ ਦੇ ਪਾਸਪੋਰਟ ਤੇ ਅਮਰੀਕਾ ਪਹੁੰਚਿਆ ਅਤੇ ਫਿਰ ਕਿਵੇਂ ਉਹ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਕੇ ਅੱਜ ਪੱਕਾ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਅਤੇ ਕਿਸਮਤ ਨਾਲ ਉਸਦੀ ਪਤਨੀ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਦੋਵੇਂ ਬੇਟੇ ਜੁਗਰਾਜ ਤੇ ਮਨਰਾਜ ਵੀ ਉਸ ਵਲੋਂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਮਿਹਨਤ ਦੀ ਕਦਰ ਕਰਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਬਿਜ਼ਨਸ ਵਿਚ 'ਬੀਂਡੀ' ਵਾਂਗ ਜੁੜ ਕੇ ਜ਼ੋਰ ਮਾਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਉਹ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਪਿੰਡ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਕਰਕੇ ਉਸਦੇ ਬੱਚੇ ਵੀ ਪਿੰਡ ਨਾਲ ਮੋਹ ਰੱਖਦੇ ਸਨ।

ਅਸੀਂ ਸਮਝ ਨਾ ਸਕੇ ਕਿ ਉਹ ਮਜਬੂਰ ਹੋ ਗਏ

ਅਸੀਂ ਸਮਝ ਨਾ ਸਕੇ ਕਿ ਉਹ ਮਜਬੂਰ ਹੋ ਗਏ
ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਹਰਖਾਂ ਰੋਸਿਆਂ ਦੇ ਸਰੂਰ ਹੋ ਗਏ
ਭਾਵੇਂ ਜਾਣਦੇ ਸਾਂਂ ਕਿ ਸੱਜਣ ਹੈ ਪਾਕ ਪਵਿੱਤਰ 
ਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਵੀ ਸ਼ੱਕ ਦੇ ਸ਼ਿਕਾਰ ਜ਼ਰੂਰ ਹੋ ਗਏ
ਉਸਾਰੇ ਸੀ ਜੋ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੀਆਂ ਨੀਂਹਾਂ ਦੇ ਉੱਤੇ 
ਉਹ ਪਿਆਰ ਦੇ ਮਹਿਲ ਵੀ ਚੂਰੋ ਚੂਰ ਹੋ ਗਏ
ਅੱਗ ਬਲਦੀ ਸੀ ਭਾਵੇਂ ਦੋਵਾਂ ਪਾਸਿਆਂ ਤੋਂ ਸੱਚੀ
ਝੁਲਕਾ ਪਾਇਆ ਨਾ ਇਸ਼ਕ ਦਾ, ਤੇ ਦੂਰ ਹੋ ਗਏ
ਮਨਾਵੇ ਕਿਹੜਾ ਤੇ ਕਿਹੜਾ ਮੋੜੇ ਰੁੱਸੇ ਸੱਜਣਾਂ ਨੂੰ
'ਚਾਨਿਆ' ਦੋਵਾਂ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਹੱਦੋਂ ਵੱਧ ਗਰੂਰ ਹੋ ਗਏ

ਆਉਂਦੀਆਂ ਚਿੜ੍ਹੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਚਿੜ੍ਹੀਆਂ

ਆਉਂਦੀਆਂ ਚਿੜ੍ਹੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਚਿੜ੍ਹੀਆਂ,
ਚਿੜ੍ਹੀਆਂ ਨੇ ਚੀਂ ਚੀਂ ਲਾਈ ਆ
ਵਿਛੜੇ ਨੂੰ ਹੋ ਗਏ ਸਾਲ ਮਹੀਨੇ,
ਯਾਦ ਮਾਹੀਏ ਦੀ ਆਈ ਆ
ਪੌਣ ਰੁਮਕਦੀ ਵਿਹੜਿਓਂ ਲੰਘੇ
ਪਰ ਤੰਗ ਕਰੇ ਤਨਹਾਈ ਆ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿਚ ਹੈ ਹਰ ਰੰਗ ਭਰਿਆ
ਪਰ ਹਿਜ਼ਰ ਨੇ ਫੇਰੀ ਪਾਈ ਆ
ਹੋਣਗੇ ਮੇਲੇ ਨਾਲ ਰੱਬ ਸਬੱਬੀਂ
ਤਾਹੀਂਓਂ ਆਸ ਚਾਨਿਆਂ ਲਾਈ ਆ

ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਉਂ ਦਿਲ ਕਰੇ ਅੱਜ ਵਾਰ ਵਾਰ ਰੋਣ ਨੂੰ
ਸੱਜਣਾਂ ਦੀ ਗਲੀ ਇਕ ਵਾਰ ਫੇਰੀ ਪਾਉਣ ਨੂੰ

ਪਤਾ ਵੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੁਣ ਮੈਨੂੰ
ਪਰ ਦਿਲ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਅਜੇ ਉਹਨੂੰ ਖੋਣ ਨੂੰ

ਹੋ ਗਈ ਕਿਹੜੀ ਏ ਖੁਨਾਮੀ ਖੌਰੇ ਸਾਡੇ ਕੋਲੋਂ
ਤੁਰ ਪਏ ਨੇ ਸੱਜਣ ਵੜ ਅੰਦਰ ਬੂਹਾ ਢੋਣ੍ ਨੂੰ

ਭਾਵੇਂ ਪਾਏ ਪਲ ਪਲ ਉਹਨੇ ਦੁੱਖ ਮੇਰੀ ਝੋਲੀ
ਪਰ ਰੂਹ ਕਰੇ  ਫੇਰ ਵੀ ਉਹਦਾ ਹੀ ਗੀਤ ਗਾਉਣ ਨੂੰ

ਸਮਝਾਵਾਂ ਕਿਵੇਂ ਅੱਖੀਆਂ, ਦਿਲ ਤੇ ਇਸ ਕਾਲਜੇ ਨੂੰ
ਆਈ ਤੇ ਕਿਉਂ ਆਗਿਓਂ ਮੈਨੂੰ ਤੜਫਾਉਣ ਨੂੰ

ਚਾਨੇ ਦੇ ਨੇ ਚਲਦੇ ਸਾਹ ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਹੀ
ਜਿਦ ਕਿਉਂ ਫੜ ਲਈ ਡੋਰ ਸਾਹ ਦੀ ਤੁੜਵਾਉਣ ਨੂੰ

ਖੂਹ ਦੀ ਮੌਣ ਉੱਤੇ ਬੈਠਾ ਯਾਦ ਕਰੇਂ ਕੀਹਨੂੰ ਸੱਜਣਾ

ਖੂਹ ਦੀ ਮੌਣ ਉੱਤੇ ਬੈਠਾ ਯਾਦ ਕਰੇਂ ਕੀਹਨੂੰ ਸੱਜਣਾ
ਨਹੀ ਬੀਤੇ ਵੇਲੇ ਮੁੜ ਹੁਣ ਆਉਣੇ
ਨਾਨੀਂ ਨੇ ਜੋ ਭੋਰ ਭੋਰ ਛੱਲੀਆਂ ਚੋਂ ਦਿੱਤੇ 
ਯਾਦ ਆਉਂਦੇ ਕਿਵੇਂ ਦਾਣੇ ਉਹ ਭੁਨਾਉਣੇ
ਬੈਠ ਕੇ ਸੁਹਾਗੀ ਉਤੇ ਮਾਮੇ ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਥੱਲੇ
ਲੈਣੇ ਝੂਟੇ ਨਾਲੇ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਝੁਟਾਉਣੇ
ਥੱਕ ਹਾਰ ਨਾਨੇ ਦੀ ਗੋਦੀ ਵਿਚ ਬੈਠ
ਪਿੰਡ ਪਹੁੰਚ ਫਿਰ ਬੱਕਰੇ ਬੁਲਾਉਣੇ
ਕਰ ਲਈ ਤਰੱਕੀ ਭਾਵੇਂ ਵੇਖ ਲਈ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆਂ 
ਮਹਿੰਗੇ ਪਲ ਚਾਨਿਆਂ ਹੁਣ ਮੁੜ ਨਹੀਓਂ ਆਉਣੇ

ਮੈਨੂੰ ਮਿਲੇ ਉਹ ਭਰਾ, ਜੋ ਯਾਰਾਂ 'ਤੇ ਮਰਦੇ ਨੇ,

ਮੈਨੂੰ ਮਿਲੇ ਉਹ ਭਰਾ, ਜੋ ਯਾਰਾਂ 'ਤੇ ਮਰਦੇ ਨੇ,
ਮੇਰੇ ਬਣੇ ਉਹ ਯਾਰ ਜੋ ਸਾਹ ਭਰਾਵਾਂ 'ਚ ਭਰਦੇ ਨੇ
ਨੋਚ ਲੈਣਾ ਚਾਹੇ ਹਰ ਕੋਈ ਇਕ ਇਕ ਪਲ ਮੇਰਾ
ਹੋਵੇ ਮੇਰੇ ਜਿਗਰ 'ਤੇ ਜ਼ਖਮ ਤਾਂ ਕਦੇ ਆਹ ਨਾ ਭਰਦੇ ਨੇ
                                  -ਅਜਮੇਰ ਚਾਨਾ

ਕੀ ਹੋਇਆ ਤਨ ਕੱਪੜੇ ਨਾਹੀ, ਕੀ ਹੋਇਆ ਪੈਰੀਂ ਜੁੱਤੀ ਟੁੱਟੀ।
ਕੀ ਹੋਇਆ ਢਿੱਡ ਭੁੱਖਾ ਸਾਡਾ, ਕੀ ਹੋਇਆ ਹੈ ਕਿਸਮਤ ਫੁੱਟੀ।
ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ ਕਮਾਈ ਰੋਟੀ, ਜ਼ਾਲਮਾਂ ਹੱਥੋਂ ਫੜ ਕੇ ਸੁੱਟੀ।
ਹੌਂਸਲੇ ਦੇ ਨਾਲ ਰੱਜੇ ਪੁੱਜੇ ਹਾਂ, ਭਾਵੇਂ ਹਾਕਮਾਂ ਸਾਡੀ ਢੂਹੀ ਕੁੱਟੀ।

ਇਕ ਦਿਨ ਕਰਾਂਗੇ ਹਿਸਾਬ ਚਾਨਿਆਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਾਡੀ ਕਿਸਮਤ ਲੁੱਟੀ।

ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਵੇਖਾ ਤਾਂ ਚਿਹਰਾ ਦੱਸੇ

ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਵੇਖਾ ਤਾਂ ਚਿਹਰਾ ਦੱਸੇ
ਅਜੇ ਜ਼ਿਹਨ ਵਿਚ ਹਰਫ ਹੋਰ ਬੜੇ ਨੇ
ਲਿਖਾਂ ਕਿਵੇਂ, ਕਿਥੇ ਲਿਖਾਂ
ਅਜੇ ਗਮਾਂ ਦੇ ਸ਼ੋਰ ਬੜੇ ਨੇ
ਪਿਆਰੇ ਜਾਨ ਤੋਂ ਬਣੇ ਜਾਨ ਦੇ ਵੈਰੀ
ਕਲਮ ਚਾਨੇ ਦੀ ਰੋਕਣ ਵਾਲੇ ਜ਼ੋਰ ਬੜੇ ਨੇ

ਅੰਦਰੋਂ ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਤੇਜ਼ ਹਾਂ, ਸਿੱਧਾ ਜਿਹਾ ਲੱਗਦਾ ਹਾਂ

ਵਾਸੀ ਮੈਂ ਅਜ਼ਾਦ ਦੇਸ਼ ਦਾ, ਕੁਝ ਵੀ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹਾਂ

ਲੱਗ ਕੇ ਸਰਕਾਰੀ ਅਫਸਰ, ਕੰਮ ਦਾ ਮੈਂ ਡੱਕਾ ਨਾ ਤੋੜਾਂ,

ਰਿਸ਼ਵਤ ਬਿਨਾਂ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ, ਐਸ਼ ਵਿਚ ਪੈਸਾ ਰੋੜਾਂ,

ਭੇਤ ਮੈਂ ਰੱਖਦਾ ਸਾਰਾ, ਅਫਸਰ ਦੀ ਰਗ ਰਗ ਦਾ ਹਾਂ

ਵਾਸੀ ਮੈਂ ਅਜ਼ਾਦ ਦੇਸ਼ ਦਾ………..

ਨੇਤਾ ਜੀ ਬਣ ਕੇ ਵੱਡਾ, ਜਨਤਾ ਨੂੰ ਮਗਰ ਮੈਂ ਲਾਵਾਂ

ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਪੈਸਾ ਸਰਕਾਰੀ, ਆਪਣੇ ਮੈਂ ਢਿੱਡ ਵਿਚ ਪਾਵਾਂ

ਪੰਜ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਫੇਰ ਮੈਂ, ਭੋਲਿਆਂ ਨੂੰ ਠਗ ਸਕਦਾ ਹਾਂ

ਵਾਸੀ ਮੈਂ ਅਜ਼ਾਦ ਦੇਸ਼ ਦਾ…………..

ਤਕੜੇ ਤੋਂ ਡਰਦਾ ਹਾਂ ਮੈਂ, ਮਾੜੇ ਦੇ ਜੁੱਤੀ ਵਾਹੁਨਾਂ

ਸੈਡ ਨਾ ਦੇਵਾਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ, ਐਂਬੂਲੈਂਸ ਨਾਲ ਰੇਸਾਂ ਲਾਉਨਾਂ

ਅੜਿੱਕੇ ਜੇ ਆ ਜਾਂ ਕਿਤੇ ਸਾਫਾ ਪੈਰੀਂ ਧਰ ਸਕਦਾ ਹਾਂ

ਵਾਸੀ ਮੈਂ ਅਜ਼ਾਦ ਦੇਸ਼ ਦਾ……..

ਗੁਰੂਘਰ ਦਾ ਪੈਸਾ ਖਾ ਕੇ ਸ਼ਾਂਤੀ ਬੜੀ ਮਿਲਦੀ ਮੈਨੂੰ

ਰੱਬ ਤੋਂ ਹੀ ਲੈਣਾ ਸਭ ਕੁਝ, ਇਹਦਾ ਇਤਰਾਜ਼ ਕੀ ਤੈਨੂੰ

ਸੰਗਤਾਂ ਨਾਲ ਧੋਖਾ ਕਰਕੇ, ਲੰਗਰ ਛਕ ਸਕਦਾ ਹਾਂ

ਵਾਸੀ ਮੈਂ ਅਜ਼ਾਦ ਦੇਸ਼ ਦਾ………..

ਬਾਬਾ ਜੀ ਬਣਕੇ ਵੱਡਾ ਰੱਬ ਨਾਲ ਸੰਗਤਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਾਵਾਂ

ਚੰਗੇ ਚੋਸੇ ਖਾ ਕੇ ਮੇਵੇ, 108 ਹਾਰਸ ਪਾਵਰ ਬਣਾਵਾਂ

ਚੰਗੀ ਕੋਈ ਵੇਖ ਬੀਬੀ, ਇਸ਼ਕ ਵੀ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹਾਂ

ਵਾਸੀ ਮੈਂ ਅਜ਼ਾਦ ਦੇਸ਼ ਦਾ………….

ਫਰਜ਼ਾਂ ਵਾਰੇ ਪਤਾ ਨੀ ਕੁਝ ਵੀ, ਹੱਕ ਮੈਨੂੰ ਮੰਗਣੇ ਆਉਂਦੇ

ਨਸ਼ਿਆਂ ਦੀ ਘੋੜੀ ਚੜ੍ਹਕੇ, ਮਾਪੇ ਸੂਲੀ ਟੰਗਣੇ ਆਉਂਦੇ

ਚਿੱਟੇ ਦੇ ਇਸ਼ਕ 'ਚ ਚਾਨਿਆ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹਰ ਸਕਦਾ ਹਾਂ

ਵਾਸੀ ਮੈਂ ਅਜ਼ਾਦ ਦੇਸ਼ ਦਾ…………

ਦੂਰ ਬੈਠਿਆਂ ਨੇ ਭੇਜੇ ਠੰਡੀ ਹਵਾ ਵਾਲੇ ਬੁੱਲੇ,

ਦੂਰ ਬੈਠਿਆਂ ਨੇ ਭੇਜੇ ਠੰਡੀ ਹਵਾ ਵਾਲੇ ਬੁੱਲੇ, 
ਇਹਨਾਂ ਆਉਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਸਾਹਾਂ ਨੂੰ ਚਲਾਉਣ ਵਾਸਤੇ
ਕੋਲ ਬੈਠਿਆਂ ਨੇ ਮਾਰੀਆਂ ਨੇ ਫੂਕਾਂ ਸੱਪ ਵਾਂਗੂੰ, 
ਚਾਨੇ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਦੀਵੇ ਨੂੰ ਬੁਝਾਉਣ ਵਾਸਤੇ 

ਕਿਉਂ ਨੀ ਆਉਂਦੇ ਸਾਡੇ 'ਤੇ ਦਿਨ ਚੰਗੇ ਓਏ ਰੱਬਾ

ਕਿਉਂ ਨੀ ਆਉਂਦੇ ਸਾਡੇ 'ਤੇ ਦਿਨ ਚੰਗੇ ਓਏ ਰੱਬਾ
ਹਾਂ ਰਹਿੰਦੇ ਸਦਾ ਹੀ ਸੂਲੀ ਉੱਤੇ ਟੰਗੇ ਉਏ ਰੱਬਾ

ਨਿੱਤ ਨਵੀਂ ਕੋਈ ਮੁਸੀਬਤ ਗਲ ਵਿਚ ਪੈ ਹੀ ਜਾਂਦੀ ਏ
ਜਿਹੜੀ ਵੀ ਬਣਾਈਏ ਸਕੀਮ ਉਹ ਢਹਿ ਹੀ ਜਾਂਦੀ ਏ

ਮਿੱਤਰ ਸੱਜਣ ਸਾਰੇ ਸਾਥ ਕਿਉਂ ਛੱਡਦੇ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
ਫਿਕਰਾਂ ਵਾਲੇ ਕੀੜੇ ਮੇਰੀ ਜਿੰਦ ਨੂੰ ਨਿੱਤ ਖਾਂਦੇ ਨੇ

ਕੋਈ ਨਾ ਚਾਨਿਆ ਰੂੜੀ ਦੀ ਵੀ ਰੱਬ ਸੁਣ ਹੀ ਲੈਂਦਾ ਏ
ਰੱਬ ਦੇ ਘਰ ਹੈ ਦੇਰ ਪਰ ਹਨੇਰ ਨਹੀਂ, ਜੱਗ ਕਹਿੰਦਾ ਏ

ਕਈ ਜਿਉਂਦੇ ਜੀ ਹੀ ਮਰ ਜਾਂਦੇ, ਕਈ ਮਰ ਕੇ ਵੀ ਸਿਦਕ ਨਿਭਾਅ ਜਾਂਦੇ।

ਇਕ ਬੰਦਾ ਇਕ ਇਨਸਾਨ, ਬੜਾ ਫਰਕ ਦੋਵਾਂ ਵਿਚ ਹੁੰਦਾ ਏ,
ਇਕ ਸਮਝੇ ਗੱਲ ਦੀ ਦਿਲ ਦੀ, ਇਕ ਦਿਲ ਹੀ ਕੱਢਣਾ ਚਹੁੰਦਾ ਏ,
ਕਈ ਦੁਖ ਸੱਜਣ ਦਾ ਪੀਂਦੇ ਨੇ, ਕਈ ਜਿੰਦ ਸੱਜਣ ਦੀ ਖਾ ਜਾਂਦੇ,
ਕਈ ਜਿਉਂਦੇ ਜੀ ਹੀ ਮਰ ਜਾਂਦੇ, ਕਈ ਮਰ ਕੇ ਵੀ ਸਿਦਕ ਨਿਭਾਅ ਜਾਂਦੇ।

ਦਿਲ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਸਮਝਿਆ ਜਿਹਨੂੰ, ਉਹ ਹੋਰ ਹੀ ਬੋਝ ਜੇ ਪਾ ਜਾਵੇ,
ਜਿਹਦੇ ਕਰਕੇ ਆਉਂਦੇ ਸਾਹ ਹੋਵਣ, ਉਹ ਹੀ ਸਾਹ ਰਗ ਨੂੰ ਹੱਥ ਪਾ ਜਾਵੇ,
ਜਿਹਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਦੁੱਖ ਸੀ ਟੁੱਟਦੇ ਕਦੇ, ਉਹ ਹੀ ਰੋਗ ਉਮਰਾਂ ਦਾ ਲਾ ਜਾਂਦੇ,
ਕਈ ਜਿਉਂਦੇ ਜੀ ਹੀ ਮਰ ਜਾਂਦੇ, ਕਈ ਮਰ ਕੇ ਵੀ ਸਿਦਕ ਨਿਭਾਅ ਜਾਂਦੇ।

ਔਖੀ ਘੜੀ 'ਚ ਖੜਨ ਜਿਹੜੇ, ਅੰਤ ਸਾਹ ਤੱਕ ਰਹਿੰਦੇ ਉਹ ਯਾਦ ਸੱਜਣ
ਭੁੱਲਦੇ ਉਹ ਵੀ ਨਹੀਂ ਬੇਦਰਦ ਕਦੇ, ਜਿਹੜੇ ਕਰ ਜਾਂਦੇ ਬਰਬਾਦ ਸੱਜਣ
ਜੇਤੂ ਉਹ ਵੀ ਕਦੇ ਨਾ ਹੋਣ 'ਚਾਨੇ', ਜੋ ਆਪਣਿਆਂ ਨੂੰ ਬਾਜ਼ੀ ਹਰਾ ਜਾਂਦੇ
ਕਈ ਜਿਉਂਦੇ ਜੀ ਹੀ ਮਰ ਜਾਂਦੇ, ਕਈ ਮਰ ਕੇ ਵੀ ਸਿਦਕ ਨਿਭਾਅ ਜਾਂਦੇ।

ਮੇਰੇ ਵੱਸ ਵਿਚ ਨਹੀਂ!

ਬੰਨ੍ਹ ਕੇ ਰੱਖ ਲਵਾਂ ਮਨ ਨੂੰ, ਮੇਰੇ ਵਸ ਵਿਚ ਨਹੀਂ,
ਜਾਵਾਂ ਮਾਰ ਉਡਾਰੀ, ਇਹ ਵੀ ਮੇਰੇ ਵਸ ਵਿਚ ਨਹੀਂ।
ਪੈਰੀਂ ਜੋ ਜੰਜ਼ੀਰਾਂ ਨੇ ਦੁਨਿਆਵੀ ਰਸਮਾਂ ਦੀਆਂ, 
ਕੱਟਾਂ ਚਲਾ ਕੇ ਆਰੀ, ਪਰ ਮੇਰੇ ਵੱਸ ਵਿਚ ਨਹੀਂ।
ਇਸ ਤੇਜ਼ ਤਰਾਰ ਦੁਨੀਆਂ ਨੇ, ਫੜੀ ਹੋਰ ਰਫਤਾਰ ਕਿੰਨੀ,
ਫੜਾਂ ਲਵਾਂ ਮੈਂ ਵੀ ਤੇਜ਼ ਲਾਰੀ, ਮੇਰੇ ਵਸ ਵਿਚ ਨਹੀਂ।
ਜਿੰਨੀ ਕੁ ਭੁੱਖ ਮੇਰੀ, ਉਨੀ ਕੁ ਰੋਟੀ ਸੁੱਟ ਦਿੰਦੇ ਨੇ ਬਹੁਤੇ,
ਗਰੀਬ ਦੇ ਢਿੱਡ ਪਾਵਾਂ ਸਾਰੀ, ਪਰ ਮੇਰੇ ਵੱਸ ਵਿਚ ਨਹੀਂ।
ਪੁਲਿਸ ਦਾ ਡੰਡਾ ਵਰ੍ਹਦਾ, ਮਜ਼ਲੂਮਾਂ 'ਤੇ ਹੀ ਕਿਓਂ?
ਪੈ ਜਾਂ ਪੁਲਿਸ ਤੇ ਭਾਰੀ, ਪਰ ਮੇਰੇ ਵੱਸ ਵਿਚ ਨਹੀਂ।
ਜਨਮ ਪੁੱਤਰ ਦਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਦੇਸੀਂ ਧੁੰਮਾਂ ਪੈ ਜਾਵਣ,
ਧੀ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ 'ਚ ਲਾਉਣ ਤਾਰੀ, ਇਹ ਮੇਰੇ ਵੱਸ ਵਿਚ ਨਹੀਂ।
ਟੀਕਿਆਂ ਨਸ਼ਿਆਂ ਨਾਲ ਹੀ ਸਾਰੇ ਲੈ ਰਹੇ ਨੇ ਸਰੂਰ,
ਪਾਉਣ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਨਾਲ ਯਾਰੀ, ਇਹ ਮੇਰੇ ਵੱਸ ਵਿਚ ਨਹੀਂ।
ਸਵਾਹ ਦੀਆਂ ਪੁੜੀਆਂ ਨਾਲ ਹੀ ਬਾਬੇ ਕਰੋੜਾਂ ਵੱਟ ਜਾਂਦੇ,
ਕੀਮਤ ਮਿਲੇ ਪਸੀਨੇ ਦੀ ਸਾਰੀ, ਇਹ ਮੇਰੇ ਵੱਸ ਵਿਚ ਨਹੀਂ।
ਕਸਰ ਨ੍ਹੀਂ ਛੱਡੀ ਲੀਡਰਾਂ ਨੇ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਡੂੰਘਾ ਡੋਬਣ ਵਿਚ,
ਜੇਲ੍ਹ ਭੇਜਣ ਦੀ ਕਰਾਂ ਤਿਆਰੀ, ਮੇਰੇ ਵੱਸ ਵਿਚ ਨਹੀਂ।
ਬਸ ਕਰ ਚਾਨਿਆ ਰੁਕ ਜਾ, ਇਥੇ ਤਾਂ ਸੱਚ ਨੂੰ ਫਾਂਸੀ ਏ,
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤਾਂ ਭਾਵੇਂ ਪਿਆਰੀ, ਪਰ ਰੁਕਣਾ ਮੇਰੇ ਵੱਸ ਵਿਚ ਨਹੀਂ।

ਰੋਟੀ ਪਾਈ ਕੁੱਤੇ ਨੂੰ ਇਕ ਦਿਨ ਉਹ ਵਫਾਦਾਰੀ ਕਰ ਗਿਆ

ਰੋਟੀ ਪਾਈ ਕੁੱਤੇ ਨੂੰ ਇਕ ਦਿਨ ਉਹ ਵਫਾਦਾਰੀ ਕਰ ਗਿਆ
ਦਿਲ ਦਾ ਮਾਸ ਖੁਆਇਆ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਉਹ ਗੱਦਾਰੀ ਕਰ ਗਿਆ

ਜਿਹਨੂੰ ਰੱਖਿਆ ਸਾਂਭ ਸਾਂਭ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਤੋਂ
ਉਹ ਬੇਦਰਦ ਦੁਖਦੇ ਥਾਂ ਤੇ ਚੋਟ ਕਰਾਰੀ ਕਰ ਗਿਆ

ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਬਾਤਾਂ ਛੱਡ ਸੁਣਦਾ ਏ ਉਹ ਤਾਂ ਹੁਣ ਦਿਮਾਗ ਦੀ
ਰਹਿੰਦੇ ਸੀ ਮੁਆਫ ਕਰਦੇ ਪਰ ਉਹ ਹਰ ਵਾਰੀ ਕਰ ਗਿਆ

ਜਿਹਦੇ ਰਸਤਿਆਂ 'ਚੋ ਰਹੇ ਸੀ ਕੰਢੇ ਚੁਗਦੇ ਅਸੀਂ
ਉਹ ਸਾਡੇ ਹੀ ਰਾਹੀਂ ਸੱਥਰ ਦੁਖਾਂ ਦਾ ਧਰ ਗਿਆ

ਕਿੰਨਾ ਕੁ ਸੋਚ ਸਕਦਾ ਹਾਂ ਮੈਂ ਵੀ ਉਸ ਦਾ ਭਲਾ
ਉਹਦੀਆਂ ਚਲਾਕੀਆਂ ਦੇ ਹੱਥੋਂ ਹੁਣ ਮੈਂ ਵੀ ਹਰ ਗਿਆ

ਕੋਈ ਨੀ ਸੱਜਣਾਂ ਸਾਂਭ ਤੂੰ ਹੁਣ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ
ਭਾਵੇਂ ਰਾਹ ਸਨ ਕੰਡਿਆਲੇ ਪਰ ਸਾਡਾ ਤਾਂ ਸਰ ਗਿਆ

ਬਹੁਤੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਨਾਲੋਂ ਗੱਲ ਹੀ ਇਕ ਹੀ ਮੁਕਾਉਂਦੇ ਹਾਂ
ਹੁਣ ਚਾਨੇ ਦੇ ਲਈ ਤੂੰ ਤੇ ਤੇਰੇ ਲਈ ਚਾਨਾ ਮਰ ਗਿਆ

ਚੜ ਰਹੀ ਹੈ ਰੰਗਤ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਮੇਰੇ ਵੀ ਚਿਹਰੇ ਤੇ

ਚੜ ਰਹੀ ਹੈ ਰੰਗਤ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਮੇਰੇ ਵੀ ਚਿਹਰੇ ਤੇ
ਲੱਗ ਪਤਾ ਜਦ ਤੇਰੇ ਨੈਣ ਪਾਉਂਦੇ ਨੇ ਝਾਤ ਮੇਰੇ ਤੇ
ਸੋਹਣਾ ਸੋਹਣਾ ਲੱਗਣ ਲੱਗਾ ਜੱਗ ਇਹ ਚਾਨੇ ਨੂੰ
ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀ ਬੀਤ ਰਹੀ ਹੈ ਤੇਰੇ ਤੇ