ਆਉਂਦੀਆਂ ਚਿੜ੍ਹੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਚਿੜ੍ਹੀਆਂ

ਆਉਂਦੀਆਂ ਚਿੜ੍ਹੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਚਿੜ੍ਹੀਆਂ,
ਚਿੜ੍ਹੀਆਂ ਨੇ ਚੀਂ ਚੀਂ ਲਾਈ ਆ
ਵਿਛੜੇ ਨੂੰ ਹੋ ਗਏ ਸਾਲ ਮਹੀਨੇ,
ਯਾਦ ਮਾਹੀਏ ਦੀ ਆਈ ਆ
ਪੌਣ ਰੁਮਕਦੀ ਵਿਹੜਿਓਂ ਲੰਘੇ
ਪਰ ਤੰਗ ਕਰੇ ਤਨਹਾਈ ਆ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿਚ ਹੈ ਹਰ ਰੰਗ ਭਰਿਆ
ਪਰ ਹਿਜ਼ਰ ਨੇ ਫੇਰੀ ਪਾਈ ਆ
ਹੋਣਗੇ ਮੇਲੇ ਨਾਲ ਰੱਬ ਸਬੱਬੀਂ
ਤਾਹੀਂਓਂ ਆਸ ਚਾਨਿਆਂ ਲਾਈ ਆ

ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਉਂ ਦਿਲ ਕਰੇ ਅੱਜ ਵਾਰ ਵਾਰ ਰੋਣ ਨੂੰ
ਸੱਜਣਾਂ ਦੀ ਗਲੀ ਇਕ ਵਾਰ ਫੇਰੀ ਪਾਉਣ ਨੂੰ

ਪਤਾ ਵੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੁਣ ਮੈਨੂੰ
ਪਰ ਦਿਲ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਅਜੇ ਉਹਨੂੰ ਖੋਣ ਨੂੰ

ਹੋ ਗਈ ਕਿਹੜੀ ਏ ਖੁਨਾਮੀ ਖੌਰੇ ਸਾਡੇ ਕੋਲੋਂ
ਤੁਰ ਪਏ ਨੇ ਸੱਜਣ ਵੜ ਅੰਦਰ ਬੂਹਾ ਢੋਣ੍ ਨੂੰ

ਭਾਵੇਂ ਪਾਏ ਪਲ ਪਲ ਉਹਨੇ ਦੁੱਖ ਮੇਰੀ ਝੋਲੀ
ਪਰ ਰੂਹ ਕਰੇ  ਫੇਰ ਵੀ ਉਹਦਾ ਹੀ ਗੀਤ ਗਾਉਣ ਨੂੰ

ਸਮਝਾਵਾਂ ਕਿਵੇਂ ਅੱਖੀਆਂ, ਦਿਲ ਤੇ ਇਸ ਕਾਲਜੇ ਨੂੰ
ਆਈ ਤੇ ਕਿਉਂ ਆਗਿਓਂ ਮੈਨੂੰ ਤੜਫਾਉਣ ਨੂੰ

ਚਾਨੇ ਦੇ ਨੇ ਚਲਦੇ ਸਾਹ ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਹੀ
ਜਿਦ ਕਿਉਂ ਫੜ ਲਈ ਡੋਰ ਸਾਹ ਦੀ ਤੁੜਵਾਉਣ ਨੂੰ

ਖੂਹ ਦੀ ਮੌਣ ਉੱਤੇ ਬੈਠਾ ਯਾਦ ਕਰੇਂ ਕੀਹਨੂੰ ਸੱਜਣਾ

ਖੂਹ ਦੀ ਮੌਣ ਉੱਤੇ ਬੈਠਾ ਯਾਦ ਕਰੇਂ ਕੀਹਨੂੰ ਸੱਜਣਾ
ਨਹੀ ਬੀਤੇ ਵੇਲੇ ਮੁੜ ਹੁਣ ਆਉਣੇ
ਨਾਨੀਂ ਨੇ ਜੋ ਭੋਰ ਭੋਰ ਛੱਲੀਆਂ ਚੋਂ ਦਿੱਤੇ 
ਯਾਦ ਆਉਂਦੇ ਕਿਵੇਂ ਦਾਣੇ ਉਹ ਭੁਨਾਉਣੇ
ਬੈਠ ਕੇ ਸੁਹਾਗੀ ਉਤੇ ਮਾਮੇ ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਥੱਲੇ
ਲੈਣੇ ਝੂਟੇ ਨਾਲੇ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਝੁਟਾਉਣੇ
ਥੱਕ ਹਾਰ ਨਾਨੇ ਦੀ ਗੋਦੀ ਵਿਚ ਬੈਠ
ਪਿੰਡ ਪਹੁੰਚ ਫਿਰ ਬੱਕਰੇ ਬੁਲਾਉਣੇ
ਕਰ ਲਈ ਤਰੱਕੀ ਭਾਵੇਂ ਵੇਖ ਲਈ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆਂ 
ਮਹਿੰਗੇ ਪਲ ਚਾਨਿਆਂ ਹੁਣ ਮੁੜ ਨਹੀਓਂ ਆਉਣੇ

ਮੈਨੂੰ ਮਿਲੇ ਉਹ ਭਰਾ, ਜੋ ਯਾਰਾਂ 'ਤੇ ਮਰਦੇ ਨੇ,

ਮੈਨੂੰ ਮਿਲੇ ਉਹ ਭਰਾ, ਜੋ ਯਾਰਾਂ 'ਤੇ ਮਰਦੇ ਨੇ,
ਮੇਰੇ ਬਣੇ ਉਹ ਯਾਰ ਜੋ ਸਾਹ ਭਰਾਵਾਂ 'ਚ ਭਰਦੇ ਨੇ
ਨੋਚ ਲੈਣਾ ਚਾਹੇ ਹਰ ਕੋਈ ਇਕ ਇਕ ਪਲ ਮੇਰਾ
ਹੋਵੇ ਮੇਰੇ ਜਿਗਰ 'ਤੇ ਜ਼ਖਮ ਤਾਂ ਕਦੇ ਆਹ ਨਾ ਭਰਦੇ ਨੇ
                                  -ਅਜਮੇਰ ਚਾਨਾ

ਕੀ ਹੋਇਆ ਤਨ ਕੱਪੜੇ ਨਾਹੀ, ਕੀ ਹੋਇਆ ਪੈਰੀਂ ਜੁੱਤੀ ਟੁੱਟੀ।
ਕੀ ਹੋਇਆ ਢਿੱਡ ਭੁੱਖਾ ਸਾਡਾ, ਕੀ ਹੋਇਆ ਹੈ ਕਿਸਮਤ ਫੁੱਟੀ।
ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ ਕਮਾਈ ਰੋਟੀ, ਜ਼ਾਲਮਾਂ ਹੱਥੋਂ ਫੜ ਕੇ ਸੁੱਟੀ।
ਹੌਂਸਲੇ ਦੇ ਨਾਲ ਰੱਜੇ ਪੁੱਜੇ ਹਾਂ, ਭਾਵੇਂ ਹਾਕਮਾਂ ਸਾਡੀ ਢੂਹੀ ਕੁੱਟੀ।

ਇਕ ਦਿਨ ਕਰਾਂਗੇ ਹਿਸਾਬ ਚਾਨਿਆਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਾਡੀ ਕਿਸਮਤ ਲੁੱਟੀ।

ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਵੇਖਾ ਤਾਂ ਚਿਹਰਾ ਦੱਸੇ

ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਵੇਖਾ ਤਾਂ ਚਿਹਰਾ ਦੱਸੇ
ਅਜੇ ਜ਼ਿਹਨ ਵਿਚ ਹਰਫ ਹੋਰ ਬੜੇ ਨੇ
ਲਿਖਾਂ ਕਿਵੇਂ, ਕਿਥੇ ਲਿਖਾਂ
ਅਜੇ ਗਮਾਂ ਦੇ ਸ਼ੋਰ ਬੜੇ ਨੇ
ਪਿਆਰੇ ਜਾਨ ਤੋਂ ਬਣੇ ਜਾਨ ਦੇ ਵੈਰੀ
ਕਲਮ ਚਾਨੇ ਦੀ ਰੋਕਣ ਵਾਲੇ ਜ਼ੋਰ ਬੜੇ ਨੇ

ਅੰਦਰੋਂ ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਤੇਜ਼ ਹਾਂ, ਸਿੱਧਾ ਜਿਹਾ ਲੱਗਦਾ ਹਾਂ

ਵਾਸੀ ਮੈਂ ਅਜ਼ਾਦ ਦੇਸ਼ ਦਾ, ਕੁਝ ਵੀ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹਾਂ

ਲੱਗ ਕੇ ਸਰਕਾਰੀ ਅਫਸਰ, ਕੰਮ ਦਾ ਮੈਂ ਡੱਕਾ ਨਾ ਤੋੜਾਂ,

ਰਿਸ਼ਵਤ ਬਿਨਾਂ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ, ਐਸ਼ ਵਿਚ ਪੈਸਾ ਰੋੜਾਂ,

ਭੇਤ ਮੈਂ ਰੱਖਦਾ ਸਾਰਾ, ਅਫਸਰ ਦੀ ਰਗ ਰਗ ਦਾ ਹਾਂ

ਵਾਸੀ ਮੈਂ ਅਜ਼ਾਦ ਦੇਸ਼ ਦਾ………..

ਨੇਤਾ ਜੀ ਬਣ ਕੇ ਵੱਡਾ, ਜਨਤਾ ਨੂੰ ਮਗਰ ਮੈਂ ਲਾਵਾਂ

ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਪੈਸਾ ਸਰਕਾਰੀ, ਆਪਣੇ ਮੈਂ ਢਿੱਡ ਵਿਚ ਪਾਵਾਂ

ਪੰਜ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਫੇਰ ਮੈਂ, ਭੋਲਿਆਂ ਨੂੰ ਠਗ ਸਕਦਾ ਹਾਂ

ਵਾਸੀ ਮੈਂ ਅਜ਼ਾਦ ਦੇਸ਼ ਦਾ…………..

ਤਕੜੇ ਤੋਂ ਡਰਦਾ ਹਾਂ ਮੈਂ, ਮਾੜੇ ਦੇ ਜੁੱਤੀ ਵਾਹੁਨਾਂ

ਸੈਡ ਨਾ ਦੇਵਾਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ, ਐਂਬੂਲੈਂਸ ਨਾਲ ਰੇਸਾਂ ਲਾਉਨਾਂ

ਅੜਿੱਕੇ ਜੇ ਆ ਜਾਂ ਕਿਤੇ ਸਾਫਾ ਪੈਰੀਂ ਧਰ ਸਕਦਾ ਹਾਂ

ਵਾਸੀ ਮੈਂ ਅਜ਼ਾਦ ਦੇਸ਼ ਦਾ……..

ਗੁਰੂਘਰ ਦਾ ਪੈਸਾ ਖਾ ਕੇ ਸ਼ਾਂਤੀ ਬੜੀ ਮਿਲਦੀ ਮੈਨੂੰ

ਰੱਬ ਤੋਂ ਹੀ ਲੈਣਾ ਸਭ ਕੁਝ, ਇਹਦਾ ਇਤਰਾਜ਼ ਕੀ ਤੈਨੂੰ

ਸੰਗਤਾਂ ਨਾਲ ਧੋਖਾ ਕਰਕੇ, ਲੰਗਰ ਛਕ ਸਕਦਾ ਹਾਂ

ਵਾਸੀ ਮੈਂ ਅਜ਼ਾਦ ਦੇਸ਼ ਦਾ………..

ਬਾਬਾ ਜੀ ਬਣਕੇ ਵੱਡਾ ਰੱਬ ਨਾਲ ਸੰਗਤਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਾਵਾਂ

ਚੰਗੇ ਚੋਸੇ ਖਾ ਕੇ ਮੇਵੇ, 108 ਹਾਰਸ ਪਾਵਰ ਬਣਾਵਾਂ

ਚੰਗੀ ਕੋਈ ਵੇਖ ਬੀਬੀ, ਇਸ਼ਕ ਵੀ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹਾਂ

ਵਾਸੀ ਮੈਂ ਅਜ਼ਾਦ ਦੇਸ਼ ਦਾ………….

ਫਰਜ਼ਾਂ ਵਾਰੇ ਪਤਾ ਨੀ ਕੁਝ ਵੀ, ਹੱਕ ਮੈਨੂੰ ਮੰਗਣੇ ਆਉਂਦੇ

ਨਸ਼ਿਆਂ ਦੀ ਘੋੜੀ ਚੜ੍ਹਕੇ, ਮਾਪੇ ਸੂਲੀ ਟੰਗਣੇ ਆਉਂਦੇ

ਚਿੱਟੇ ਦੇ ਇਸ਼ਕ 'ਚ ਚਾਨਿਆ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹਰ ਸਕਦਾ ਹਾਂ

ਵਾਸੀ ਮੈਂ ਅਜ਼ਾਦ ਦੇਸ਼ ਦਾ…………

ਦੂਰ ਬੈਠਿਆਂ ਨੇ ਭੇਜੇ ਠੰਡੀ ਹਵਾ ਵਾਲੇ ਬੁੱਲੇ,

ਦੂਰ ਬੈਠਿਆਂ ਨੇ ਭੇਜੇ ਠੰਡੀ ਹਵਾ ਵਾਲੇ ਬੁੱਲੇ, 
ਇਹਨਾਂ ਆਉਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਸਾਹਾਂ ਨੂੰ ਚਲਾਉਣ ਵਾਸਤੇ
ਕੋਲ ਬੈਠਿਆਂ ਨੇ ਮਾਰੀਆਂ ਨੇ ਫੂਕਾਂ ਸੱਪ ਵਾਂਗੂੰ, 
ਚਾਨੇ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਦੀਵੇ ਨੂੰ ਬੁਝਾਉਣ ਵਾਸਤੇ 

ਕਿਉਂ ਨੀ ਆਉਂਦੇ ਸਾਡੇ 'ਤੇ ਦਿਨ ਚੰਗੇ ਓਏ ਰੱਬਾ

ਕਿਉਂ ਨੀ ਆਉਂਦੇ ਸਾਡੇ 'ਤੇ ਦਿਨ ਚੰਗੇ ਓਏ ਰੱਬਾ
ਹਾਂ ਰਹਿੰਦੇ ਸਦਾ ਹੀ ਸੂਲੀ ਉੱਤੇ ਟੰਗੇ ਉਏ ਰੱਬਾ

ਨਿੱਤ ਨਵੀਂ ਕੋਈ ਮੁਸੀਬਤ ਗਲ ਵਿਚ ਪੈ ਹੀ ਜਾਂਦੀ ਏ
ਜਿਹੜੀ ਵੀ ਬਣਾਈਏ ਸਕੀਮ ਉਹ ਢਹਿ ਹੀ ਜਾਂਦੀ ਏ

ਮਿੱਤਰ ਸੱਜਣ ਸਾਰੇ ਸਾਥ ਕਿਉਂ ਛੱਡਦੇ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
ਫਿਕਰਾਂ ਵਾਲੇ ਕੀੜੇ ਮੇਰੀ ਜਿੰਦ ਨੂੰ ਨਿੱਤ ਖਾਂਦੇ ਨੇ

ਕੋਈ ਨਾ ਚਾਨਿਆ ਰੂੜੀ ਦੀ ਵੀ ਰੱਬ ਸੁਣ ਹੀ ਲੈਂਦਾ ਏ
ਰੱਬ ਦੇ ਘਰ ਹੈ ਦੇਰ ਪਰ ਹਨੇਰ ਨਹੀਂ, ਜੱਗ ਕਹਿੰਦਾ ਏ