ਮੈਂ ਲੋਹ ਕੁੱਟ ਦਾ ਪੁੱਤ ਹਾਂ

ਮੈਂ ਲੋਹ ਕੁੱਟ ਦਾ ਪੁੱਤ ਹਾਂ

ਮੈਂ ਦੇਖਿਆ ਹੈ

ਆਪਣੇ ਬਾਬੇ ਨੂੰ

ਆਪਣੇ ਬਾਪੂ ਨੂੰ

ਲ਼ੋਹੇ ’ਚੋਂ ਰੋਟੀ ਕੱਢਦਿਆਂ ਨੂੰ

ਮੈਂ ਰੋ ਪੈਣਾ

ਮੈਂ ਡਰ ਜਾਣਾ

ਜਦ ਕਦੇ

ਹਥੌੜਾ ਮੇਰੇ ਬਾਪੂ ਦੇ

ਹੱਥ ਤੇ ਲੱਗ ਜਾਣਾ

ਮੈਂ ਸਹਿਮ ਜਾਣਾ

ਮੈਂ ਕੰਬ ਜਾਣਾ

ਜਦ ਮੇਰੇ ਬਾਪੂ ਨੇ

ਦਰਦ ਨਾਲ 'ਸੀ' ਕਹਿਣਾ

ਮੈਂ ਬਾਲ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਦੇਖਣਾ, 

ਉਹਦੇ ਹੱਥ ਵਿਚੋਂ ਖੁੂਨ ਦਾ ਤੁਪਕਾ

ਅਹਿਰਨ ਕੋਲ ਪਈ ਰੇਤ ਦੇ ਉਤੇ ਡਿਗਦਾ

ਮੈਂ ਬਾਲ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਦੇਖਣਾ, 

ਉਹਦੇ ਮੱਥੇ ਤੋਂ ਪਸੀਨੇ ਦਾ ਤੁਪਕਾ

ਅਹਿਰਨ ਕੋਲ ਪਈ ਰੇਤ ਦੇ ਉਤੇ ਡਿਗਦਾ

ਮੈਂ ਬਾਲ ਮਨ ਨਾਲ ਸੋਚਣਾ,

ਸ਼ਾਇਦ.........

ਇਹਨੂੰ ਹੀ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ

ਖੂਨ ਪਸੀਨੇ ਦੀ ਕਮਾਈ

                        -ਅਜਮੇਰ ਸਿੰਘ ਚਾਨਾ

ਧੋਖਾ

ਧੋਖਾ
ਰੋਜ਼ਾਨਾ 'ਜਗ ਬਾਣੀ' ਵਿਚ ਮਿਤੀ 05 ਮਈ 2016 ਨੂੰ ਛਪੀ ਕਹਾਣੀ
-ਅਜਮੇਰ ਸਿੰਘ ਚਾਨਾ

ਬਲਿਹਾਰ ਸਿੰਘ ਅੱਜ ਅਮਰੀਕਾ ਦਾ ਕਾਮਯਾਬ ਬਿਜ਼ਨਸਮੈਨ ਬਣ ਚੁੱਕਾ ਸੀ।ਨਿਊਯਾਰਕ ਵਿਚ ਉਸਦਾ ਗਰੌਸਰੀ ਸਟੋਰ ਇਕ ਬ੍ਰਾਂਡ ਮੰਨਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਤੇ ਹੁਣ ਉਹ ਇਸ ਵਿਚ ਵਾਧਾ ਕਰਨ ਦੀ ਸੋਚ ਰੱਖਦਾ ਹੋਇਆ ਆਪਣੇ ਬ੍ਰਾਂਡ ਦੀ ਲੜੀ ਚਲਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਬੜੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅੱਜ ਉਹ ਇੰਡੀਆ ਜਾਣ ਦੇ ਹਰ ਪੱਖੋਂ ਕਾਬਲ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਪਰ ਜਾਣਾ ਉਸਨੂੰ ਬਹੁਤ ਹੀ ਔਖੇ ਪਲਾਂ ਲਈ ਪੈ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਤਾਂ ਚਿਰਾਂ ਦਾ ਪੂਰਾ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਤੇ ਬੇਬੇ ਆਖਰੀ ਸਾਹਾਂ ਤੇ ਸੀ।ਬਾਪੂ ਦੀ ਮੌਤ ਵੇਲੇ ਤਾਂ ਉਹ ਕਾਗਜ਼ਾਂ ਪੱਤਰਾਂ ਦੀ ਘਾਟ ਕਰਕੇ ਜਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸਕਾ। ਖੈਰ ਹੁਣ ਉਸ ਕੋਲ ਸਾਰੇ ਕਾਗਜ਼ ਪੱਤਰ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਿਰ ਤੇ ਉਹ ਉਡਾਰੀ ਮਾਰ ਕੇ ਪੰਜਾਬ ਵਿਚ ਚਿਰਾਂ ਤੋਂ ਵਿਛੜੇ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਅਤੇ ਸਕੇ ਸਬੰਧੀਆਂ ਨੂੰ ਮਿਲ ਸਕਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਦਾ ਆਖਰੀ ਵਾਰ ਮੂੰਹ ਵੇਖ ਸਕਦਾ ਸੀ।ਉਹ ਯਾਦਾਂ ਵਿਚ ਗੁਆਚਿਆ ਸੋਚਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਉਸਦੇ ਮਾਮੇ ਨੇ ਏਜੰਟ ਕੋਲ ਗਰੰਟੀ ਭਰ ਕੇ ਉਸਨੂੰ ਇਟਲੀ ਲਈ ਤੋਰਿਆ ਸੀ, ਕਿਵੇਂ ਉਹ ਹਾਲੈਂਡ ਦੇ ਪਾਸਪੋਰਟ ਤੇ ਅਮਰੀਕਾ ਪਹੁੰਚਿਆ ਅਤੇ ਫਿਰ ਕਿਵੇਂ ਉਹ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਕੇ ਅੱਜ ਪੱਕਾ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਅਤੇ ਕਿਸਮਤ ਨਾਲ ਉਸਦੀ ਪਤਨੀ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਦੋਵੇਂ ਬੇਟੇ ਜੁਗਰਾਜ ਤੇ ਮਨਰਾਜ ਵੀ ਉਸ ਵਲੋਂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਮਿਹਨਤ ਦੀ ਕਦਰ ਕਰਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਬਿਜ਼ਨਸ ਵਿਚ 'ਬੀਂਡੀ' ਵਾਂਗ ਜੁੜ ਕੇ ਜ਼ੋਰ ਮਾਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਉਹ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਪਿੰਡ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਕਰਕੇ ਉਸਦੇ ਬੱਚੇ ਵੀ ਪਿੰਡ ਨਾਲ ਮੋਹ ਰੱਖਦੇ ਸਨ।

ਅਸੀਂ ਸਮਝ ਨਾ ਸਕੇ ਕਿ ਉਹ ਮਜਬੂਰ ਹੋ ਗਏ

ਅਸੀਂ ਸਮਝ ਨਾ ਸਕੇ ਕਿ ਉਹ ਮਜਬੂਰ ਹੋ ਗਏ
ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਹਰਖਾਂ ਰੋਸਿਆਂ ਦੇ ਸਰੂਰ ਹੋ ਗਏ
ਭਾਵੇਂ ਜਾਣਦੇ ਸਾਂਂ ਕਿ ਸੱਜਣ ਹੈ ਪਾਕ ਪਵਿੱਤਰ 
ਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਵੀ ਸ਼ੱਕ ਦੇ ਸ਼ਿਕਾਰ ਜ਼ਰੂਰ ਹੋ ਗਏ
ਉਸਾਰੇ ਸੀ ਜੋ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੀਆਂ ਨੀਂਹਾਂ ਦੇ ਉੱਤੇ 
ਉਹ ਪਿਆਰ ਦੇ ਮਹਿਲ ਵੀ ਚੂਰੋ ਚੂਰ ਹੋ ਗਏ
ਅੱਗ ਬਲਦੀ ਸੀ ਭਾਵੇਂ ਦੋਵਾਂ ਪਾਸਿਆਂ ਤੋਂ ਸੱਚੀ
ਝੁਲਕਾ ਪਾਇਆ ਨਾ ਇਸ਼ਕ ਦਾ, ਤੇ ਦੂਰ ਹੋ ਗਏ
ਮਨਾਵੇ ਕਿਹੜਾ ਤੇ ਕਿਹੜਾ ਮੋੜੇ ਰੁੱਸੇ ਸੱਜਣਾਂ ਨੂੰ
'ਚਾਨਿਆ' ਦੋਵਾਂ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਹੱਦੋਂ ਵੱਧ ਗਰੂਰ ਹੋ ਗਏ